پریا ها، ذاتا بدجنس اند؟

دنیا خیلی کوچکتر از این حرفهاست. ترم پیش فرانسه یک دختری بود که خیلی خوب حرف نمیزد فرانسه را، چون کلی کار داشت که نمیرسید فرانسه بخواند و من اصلا دوست نداشتم که همگروهی اش شوم مخصوصا توی این امتحان ارال!

از یک چیز دیگرش هم که خوشم نمی آمد این بود که اخلاق و رفتار و قیافه و صدایش کپی مامان بود، پوست اش سفید تر از من بود، چشمانش روشنتر از من بود و صدایش خیلی گرمتر بود و خیلی دوست داشت تا همه لغات فرانسه را معنی انگلیسی شان را بگوید! مثل مامان که به شیمی آلی می گوید ارگانیک کمیسترری(و ر را یک جور خاصی می گوید)

به هر حال دماغ من را نداشت

هر وقت هم یک چیزی را اشتباه می گفت اما من سرم را پایین می انداختم! اصلا نمی شد یکی را مسخره کنم! اصلن معلم نباید جوی را توی کلاس بوجود بیاورد که یکی مسخره شود!

حس الانم را وقتی 7 8 ساله بودم توی سیمین داشتم! وقتی جز من و ضحی و یاسی، بقیه 11 12 ساله بودند! آنموقع ها من چه میدانستم که اصلا زمان گذشته افعال در فارسی چیست؟ انگلیسی یادگرفتنش سخت تر بود از بعضی لحاظ! از بعضی لحاظ آسانتر!

اما حس بدش، حس تمام آن لحظه هایی است که مردم میخندند به تو و نمیخواهند که همگروهی شوند.

دیروز حس کردم من شده ام  همان دختری که ترم پیش ازش گریزان بودم! من نمیخندیدم، اما یکی وقتی دیروز فهمید با من همگروه است گفت هلی کرپ!

و این دختره اسمش پریا ست(چرا همه ی پریا های عالم یکجوری بدجنس اند) وبه هم اشتباه های بچه ها می خندد!

و بعله! من ناراحت شدم اما به روی خودم نیاوردم!

اینکه فرانسه نمیخوانم را با این توجیه می کنم که تافل میخوانم، اما خودم بهتر می دانم که گول زنک است!

از معلم ام خوشم نمی آید!

"همه ی ما

فقط حسرت بی پایان یک اتفاق ساده ایم

که جهان را بی جهت،یک جور عجیبی

جدی گرفته ایم"