برزخ

 از برزخ بدم می آید!

برزخ مثل این اسم هایی است که معلوم نیست که دختر اند یا پسرند..

برزخ مثل پژو آر دی است که معلوم نیست پژو است یا پیکان

برزخ مثل پیتزای قرمه سبزی است

مثل گرگ و میش است ....

خیلی از آدم های این دنیا عاشق برزخ اند!دوست دارند پا در هوا بمانند!دوست دارند بین شنیدن حقیقت یا نشنیدن اش یا رفتن به کوچه علی چپ،اولی انتخابشان نباشد!خیلی از آدم های این دنیا جرات حرف زدن ندارند.توی برزخ نگفتن می مانند!

خیلی ها عاشق فاصله ی بعد از غروب تا طلوع ماه اند!خیلی ها عاشق آن لحظه ی مانده تا طلوع!وقت هایی که نه می گویم که شب است و نه می گویم که روز!

خیلی ها در برزخ خودشان مانده اند!در فاصله ی چهره خونسردشان تا غم یا شادی توی دلشان یا حتی یک فریاد که باید بزنند!

خیلی ها در برزخ مانده اند؛در برزخ جدایی،برزخ رفتن،برزخ ماندن! و برای خود دلیل می آورند،دلیل های کوچک بی مقدار؛او،بچه ها،مهریه،وطن،پدر،مادر،خرج و مخارج... و هزار و یک دلیل دیگر که یعنی خداحافظی با  خواسته ی هم اکنون.

خیلی ها زندگی شان برزخ طور است.برزخ آیفون فایو اس یا فور اس،برزخ اتوبوس یا تاکسی،برزخ بخرم یا نخرم،برزخ بروم یا نروم،برزخ همبرگر یا پیتزا،برزخ سیب زمینی سرخ کرده یا نان سیر(و واضح است که نان سیر)،برزخ این مغازه یا این محله یا این آدم یا این ماشین یا این شغل یا این کفش یا این تی شرت یا این خانه یا .....و از این برزخشان یک تراژدی عظیم و طویل به قدر ادیسه و هومر می سازند و خواهر من استاد این کار است.استاد است تا از خرید یک کالج ساده برای شما که همراهش هستید یک تراژدی بسازد و قانعتان کند که بعد از چهارروز دنبال کالج مورد علاقه اش در سرتاسر مغازه های تهران الان است که بنشیند روی زمین این یکی پاساژ و بزند زیر گریه. و از شما می خواهد تا ناتانائیل وارانه رفتار کنید و از این موقعیت نجاتش دهید! و متنفرم از وقتی که آدم ها، من را وارد قصه ی برزخشان می کنند!می خواهند تا فرشته برزخشان باشی!من حتی دوست ندارم تا خدای برزخ خودم باشم،چه رسد به برزخ بقیه!و این برزخی ها شما را در برزخ کبیر تصمیم گیری قرار می دهند!

من از برزخ بدم می آید ....

به همین سادگی،به همین خوشمزگی!